Vanaf de invoering van de mondkapjesplicht per 1 december 2020 heb ik met mijzelf afgesproken dat ik niet meedoe aan deze gekte. De reden? Het voelt niet goed. Ik heb een mondkapje gedragen tijdens de bootreis van Harlingen naar Terschelling. Daar werd ik niet vrolijk van. Ik kreeg het benauwd. En daar kwamen de woorden van Jaap van Dissel (directeur RIVM) en Hugo de Jonge (mInister van VWS) bij die een half jaar lang hebben geroepen dat mondkapjes zinloos zijn.
Ik ben gaan googelen en heb een aantal wetenschappelijke onderzoeken gevonden die allemaal tot dezelfde conclusie kwamen. Een mondkapje beschermt niet tegen het coronavirus. Aan de andere kant zijn er veel nadelen aan het dragen van een mondkapje. Je ademt een gedeelte van je uitgeademde lucht weer in wat leidt tot een zuurstoftekort. Dat is slecht voor je en vooral voor de hersenen. Mijn advies luidt: niet doen.
Maar het dragen van een mondkapje is dus wettelijk verplicht. Om die reden heb ik een verklaring gevraagd van mijn huisarts. Deze heb ik, ondanks dat ik dit niet had verwacht, toch gekregen. Ik draag deze verklaring bij me wanneer ik boodschappen ga doen, maar er is nog geen enkele keer naar gevraagd. Tot op heden heb ik nog nooit van iemand commentaar gehad op het mondkapjes-loos winkelen. Eenmaal heeft iemand hard op opgemerkt dat ik geen mondkapje draag, waarop ik heb geantwoord: "Ja dat klopt.".
Vanmiddag had ik bij Gall & Gall mijn eerste negatieve ervaring. Bij het betreden van de winkel werd ik aangesproken door de mevrouw achter de kassa. Zij vertelde mij -overigens heel vriendelijk- dat het dragen van een mondkapje verplicht is. Ik heb haar geantwoord dat ik daar mijn eigen keuze in heb gemaakt en dat ik geen mondkapje draag. Vervolgens komt er na mij een kale veertiger de winkel in. Wanneer ik aan de beurt ben, dringt hij voor en zegt dat hij voorrang heeft omdat hij wel een mondkapje draagt. Hij zegt tegen mij dat hij niet met mij in discussie wenst te gaan maar dat ik mij levensgevaarlijk opstel en dat hij helemaal klaar is 'met dit soort mensen'. Ik ben met stomheid geslagen en laat deze agressief ogende man netjes voorgaan. Hij betaalt overigens met contant geld, wat een beetje vreemd is.
Daarna ben ik aan de beurt en raak aan de praat met de dame achter de kassa. Ik vertel haar dat ik dit nog niet eerder heb meegemaakt. Zij vertelt mij dat zij door haar werkgever verplicht is een mondkapje te dragen, maar dat het niet goed voelt. Tijdens ons gesprek trekt zij haar mondkapje van haar gezicht met de woorden: "Zo, dat lucht op."
Ik krijg een vriendelijk en goed advies bij mijn aankoop. Ik reken contactloos af en verlaat verbouwereerd de winkel. Mijn hartslag ligt wat hoger dan normaal.
Ik stel mij nu achteraf de vraag of ik toch in discussie had moeten gaan met deze meneer. Ik had hem moeten vragen waar hij bang voor was. Hij droeg tenslotte een 'beschermend' mondkapje. En ik had hem moeten vragen waarom hij zich zo agressief gedroeg. En wat hij bedoelde met 'levensgevaarlijk'? Maar dat heb ik niet gedaan. Kans verkeken? Of had dit weinig zin gehad? Ik weet het niet. Maar ik denk niet dat ik hem had kunnen overtuigen van de zin en de
onzin van mondkapjes.