Er gaan veel verhalen rond over hydroxychloroquine (HCQ) in de media. President Donald Trump heeft beweerd dat hij het heeft gebruikt en het zou dè oplossing zijn in de strijd tegen het corona-virus. Maar hoe zit het nou eigenlijk met HCQ?
Wat is hydroxychloroquine?
HCQ is een ontstekingsremmer. Het is een medicijn dat werkzaam is tegen bacteriën en parasieten. Het wordt gebruikt bij de bestrijding van reumatoïde artritis, lupus erytematodes en malaria. En het wordt ook gebruikt bij patiënten die leiden aan de Q-koorts. Het middel bestrijdt niet alleen de gevolgen van malaria, maar helpt ook de ziekte te voorkomen. Hierdoor wordt het al jaren gebruikt door mensen die op reis gaan naar gebieden waar malaria heerst.
Heeft HCQ bijwerkingen?
Ja natuurlijk. Bijna alle medicijnen hebben bijwerkingen, zelfs paracetamol. HCQ kan leiden tot verminderde eetlust, misselijkheid, diarree, buikpijn en huiduitslag. Het middel wordt afgeraden voor vrouwen die in verwachting zijn en mensen die hartpatiënt zijn en/of een ernstige huidziekte hebben.
Hoe duur is HCQ?
HCQ bestaat al sinds 1956 en is op de markt verkrijgbaar onder de merknaam Planequil of onder de merkloze naam hydroxychoroquine. Omdat het middel dus al 54 jaar bestaat, is het patent al lang verlopen. De kosten van het gebruik van HCQ bedragen EUR 0,47 per dag. Het is dus letterlijk spotgoedkoop.
Donald Trump en Rob Elens.
De Amerikaanse president heeft gezegd dat hij HCQ heeft gebruikt en dat het middel werkzaam zou zijn tegen het SARS-Cov-2 virus. Onder druk van de Centers for Desease Control and Prevention (CDC), de Amerikaanse tegenhanger van het RIVM, is hij teruggefloten.
In het Limburgse plaatsje Meyel is de van oorsprong Rotterdamse huisarts Rob Elens werkzaam. Deze huisarts heeft in zijn praktijk te maken gehad met een fors aantal corona-besmettingen in dit voorjaar. Hij heeft verschillende mensen moeten doorverwijzen naar het ziekenhuis en diverse patiënten zijn daar overleden. Daarna heeft hij een tiental mensen, die positief waren getest op corona, behandeld met HCQ in combinatie met zink en azitiomycine. Wat bleek? Deze patiënten knapten allemaal relatief snel op, hoefden niet te worden opgenomen in het ziekenhuis en kwamen dus niet te overlijden.
Inspectie van de Gezondheidszorg.
Huisarts Elens had het idee dat de genezing van 10 patiënten niet op toeval kon berusten en zocht de publiciteit. Niet lang daarna kreeg hij een schrijven van de Inspectie van de Gezondheidszorg. In de brief werd hem verboden om het middel HCQ te gebruiken voor de behandeling van corona-patiënten. De argumentatie van de Inspectie was dat er te weinig bekend was over de bijwerkingen en dat de positieve werking niet was aangetoond.
Plotseling duiken er allerlei onderzoeken op waarin de werking van HCQ ter discussie wordt gesteld en waarvan alle onderzoekers allemaal tot dezelfde conclusie komen: de bijwerkingen van HCQ zijn dermate gevaarlijk dat het gebruik zeer sterk wordt afgeraden. Het gebruik van HCQ zou niet effectief zijn, zou leiden tot hartfalen en zelfs gevaarlijk zijn omdat HCQ de werking van bepaalde witte bloedcellen zou remmen die juist belangrijk zouden zijn in de strijd tegen infecties. Kortom: het zou dus juist tot extra problemen leiden.
The Lancet.
The Lancet is een internationaal gewaardeerd medisch magazine waarin een artikel verschijnt over de positieve werking van HCQ in de strijd tegen het corona-virus. Niet veel later trekt The Lancet het artikel terug. De gegevens waarop de uitkomsten van het onderzoek was gebaseerd, zouden onbetrouwbaar en niet-verifieerbaar zijn. Vier maanden later wordt dit argument ontkracht; de data zijn gewoon beschikbaar en controleerbaar. Maar het kwaad is al geschied. Het middel HCQ is in de hoek van de kwakzalverij terechtgekomen.
Er zijn in de afgelopen weken kamervragen gesteld over HCQ, die in eerste instantie door minister Hugo de Jonge zijn afgewimpeld. Ook hij noemde het middel kwakzalverij. In tweede aanleg, waarbij met name Baudet en Van Haga opnieuw vragen hebben gesteld, heeft De Jonge geweigerd een onderzoek naar de werking van HCQ in te stellen. De argumentatie is dubieus; hij verwijst in globale termen naar de Inspectie voor de Gezondheidszorg maar gaat niet in op details.
Conclusie.
Of HCQ het wondermiddel is in de strijd tegen het SARS-CoV-2 virus zal waarschijnlijk niet duidelijk worden. Het wordt in elk geval niet wetenschappelijk onderzocht. Dat is merkwaardig. Er is sprake van een medisch probleem in de vorm van een virus en het middel dat wellicht zou kunnen worden ingezet, wordt niet wetenschappelijk onderzocht. Waarom niet? Er wordt van alle kanten beweerd dat de bijwerkingen van HCQ gevaarlijk zouden zijn. Maar klopt deze bewering wel? Het middel wordt al jaren gebruikt o.a. tegen malaria. En de bijwerkingen zijn dus ook al jaren bekend. Als het inderdaad gevaarlijk zou zijn, waarom is het middel dan al niet veel eerder verboden?
Wat wel zeker is, is dat het middel heel goedkoop is. Dat is voor patiënten (en voor de zorgverzekeraars) een groot voordeel. Maar dat betekent ook dat de pharmaceutische industrie (Big Pharma) er niets aan verdient. Ik wil niets suggereren, maar één en één is nog steeds gewoon twee. Zou het kunnen dat de Big Pharma hier een stem in hebben?
Peter C. Hekman
Comentários